Laatste week

Beste lezers,

 

Met weemoed schrijf ik de laatste belevenissen over de baanbrekersperiode van 2 maanden.  De laatste week werd gevuld met afscheid nemen van de mensen die ik afgelopen maanden dagelijks of wekelijks bezocht. Gelukkig is er voor de Russische zuster iemand die mijn dagelijkse werk, het weer leren lopen, over neemt.

 

De hele week verliep anders dan anders. In Nederland hebben we héél af en toe een enorme stortbui, hier hadden we de afgelopen week 2 dagen onáfgebroken zo’n enorme hoeveelheid regen, stromend als rivieren over de dalende wegen.

Aangezien de meeste autorijders nauwelijks rekening met ons hielden in deze overstroming kwamen we dus regelmatig thuis alsof we gekleed een bad hadden genomen.



Mét de regen gierde de wind over Jerusalem, veel bomen moesten het ontgelden, sommige straten waren bezaaid met takken en hele bomen waren ontworteld en namen hekken en zelfs lantaarnpalen mee. Overal in de straten lagen “doorgeslagen” paraplu’s zodat de shops goede zaken deden.

Donderdagochtend werden we verrast door een dik pak sneeuw, vanuit ons huis zagen we een witte Olijfberg, overweldigende schoonheid, een verstild panorama zo dichtbij.

Om 08.30 uur vertrokken we via een omweg  naar de Kotél (Westelijke Muur) en zagen de Israeliers genieten van de sneeuw die maar eens in de paar jaar valt in Jerusalem.



Gevolg was dat zij met groot plezier de enkele wandelaars die er waren verrasten met sneeuwballen, wij deelden in hun vreugde en moesten het ook ontgelden.

Alles lag stil in Jerusalem, bussen en taxi’s reden niet, scholen waren gesloten, wegen waren gevuld met auto’s die de heuvels niet op konden komen.

 

We besloten onze wandeling in het Austrian Hospice, net op tijd voor 40 fransciscaner monniken binnenkwamen zodat we nog een plaatsje vonden, daar hebben we heerlijke koffie met chocoladetaart genuttigd.

Vrijdagmorgen was de sneeuw verdwenen en konden we zonder regen-en sneeuwkleding met Bart Repko mee op de muur van de stad, zelfs de zon liet zich zien. In Nederland maken we zo’n snelle omslag helaas niet mee.

 

We deelden deze week de maaltijd met Gijs en Christel, de veldwerkers, en  hebben s’avonds met hen deze bijzondere periode van vrijwilligerswerk afgesloten. We hebben samen teruggekeken en onze ervaringen gedeeld en gemerkt dat het in Israël zijn voor een langere periode ons veranderd naar ons land doet teruggaan.

Mocht één van de lezers plannen hebben baanbreker te worden…..DOEN.

Zondagnacht vertrekken Janny en Margôt, maandagnacht Gerrit en Gré en ik…….ik blijf nog ruim een maand in dit mooie land.

Shalom lieve lezers,

Martha