Week 3

Vandaag is het mijn beurt om iets vertellen over ons baanbrekerswerk.

De weken vliegen voorbij, we beginnen aan onze vierde week, ik vind het een klus om te kiezen uit

welke belevenissen ik iets zal delen.

Allereerst maar mijn werk, dat bestaat uit het bezoeken van eenzame, zieke en arme

ouderen in "Old city " van Jerusalem. Als je ooit de oude stad hebt bezocht dan weet je hoeveel

straatjes er zijn. Kleine smalle straatjes met op enige afstand van elkaar een

deur, achter zo'n deur is niet één huis zoals wij dat kennen, maar weer een straatje

waarin weer deuren met daarachter trappetjes met weer gangen en hoeken en deuren etc.

Je begrijpt dat de eerste dagen behoorlijk hectisch waren. Iemand van de sociale dienst

ging 1 keer mee om de weg te wijzen en nam vervolgens aan dat ik de volgende keer alleen

mijn weg zou vinden. Dat is wel gelukt met een kaart (die overigens niet klopte),

het onthouden van de kleur van de voordeur, het tellen van de trappen en soms met het maken van een foto.

Ik kwam dan soms wel 3x langs dezelfde winkeltjes en dat viel de verkopers op. Het voordeel daarvan was dat

ze me niet meer vroegen naar hun koopwaar te komen kijken en ook niet meer achter me aanliepen met hun spullen.

Eén van de mensen die ik bezoek is een russisch orthodoxe zuster. Zij heeft 2 jaar geleden een

hersenbloeding gehad en is daardoor gedeeltelijk verlamd. Iedere dag doe ik ruim een half uur loopoefeningen met haar, we hopen dat zij over een poosje geen hulp meer nodig heeft en zich alleen kan verplaatsen.

Het is een humoristische zuster. Zij heeft een kanarie genaamd "Coco Chanel", zij is de schoonheid zelve.

Op een gegeven moment kwam ik wat vroeger dan gewoonlijk bij haar en zag dat zij haar schildpad voerde. Terwijl zij het beest de hemel in prees, beet hij intussen 2x in haar vinger, het was een klein wondje, maar toch. "Koekschja", zo heet de schildpad, slaapt onder het kacheltje in de huiskamer, ook loopt hij langs de plinten in huis en neemt zo alle stof mee, dat vindt de zuster wel heel handig.

Zuster vond het prima dat ik haar foto op onze website zou zetten.

Een andere ochtend had ik de gelegenheid de " Bar mitswa" te mogen beleven / bekijken bij de Westelijke Muur.

Dat is een indrukwekkend mannen gebeuren, dat 2 keer in de week plaatsvindt. Jongens die de leeftijd van 13 jaar hebben bereikt worden verantwoordelijk onder de joodse wet, daarvóór lag alle verantwoordelijkheid bij de ouders. De jongens doen o.a.de gebedsriemen om, daarbij worden zij geholpen door hun vader, zij lezen voor het eerst hardop voor uit de Thora en dragen daarna de boekrol over het plein onder begeleiding van dans en handgeklap van vader, broers en andere mannelijke familieleden. De vrouwen, moeders, grootmoeders en andere vrouwelijke familieleden en vrienden bekijken vanuit het vrouwengedeelte, boven op stoelen staand, het feestelijk gebeuren en werpen allemaal snoepjes naar de zoon, dit alles onder gejuich en geroep. De zoete snoepjes, hoe meer hoe beter, betekenen een zoet / goed leven voor de toekomst vertelde een moeder die stralend naast mij op de stoelen stond.

Ik laat het hierbij, volgende week een andere baanbreker.

Shalom,Martha